Najdziwniejsze Zwierzęta Na Świecie

Najczęściej nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak bardzo zadziwiający potrafią być nasi bliscy lub bardziej odlegli krewni. Dzielimy planetę z bardzo oryginalnymi gatunkami. Szkoda, że większość z nich zagrożona jest wyginięciem. ZAPRASZAM DO ANKIETY: NAJDZIWNIEJSZE ZWIERZĘTA NA ŚWIECIE.

PALCZAK MADAGASKARSKI Palczak madagaskarski to jedno z najniezwyklej wyglądających zwierząt. Wbrew pozorom nie jest tak odległym krewnym człowieka, jak mogłoby się wydawać. Zamieszkuje bambusowe lasy północno-zachodniej i północno-wschodniej części Madagaskaru. Wielkością i rozmiarami przypomina nieco kota domowego. Długość ciała ok. 45 cm, ogona ok. 50 cm, ciężar ciała ok. 2 kg. Głowa i uszy duże, puszysty ogon, wysmukły tułów, kończyny zakończone długimi, wąskimi palcami o długich paznokciach, trzeci palec dłoni najdłuższy, pierwszy palec stopy przeciwstawny. Jaki tryb życia prowadzi palczak?

Palczak prowadzi nocny tryb życia, występuje parami lub pojedynczo. Dzień przesypia w dziuplach, w koronach drzew. Pożywienie palczaka madagaskarskiego stanowią owady i ich larwy wyszukiwane za pomocą słuchu wewnątrz pni drzew, nadgryzanych następnie przypominającymi zęby gryzoni siekaczami. Pokarm wydobywany jest długim, środkowym palcem dłoni.

WILCZY WĘGORZ Gatunek Anarrhichthys ocellatus nazywa się często wilczym węgorzem, choć z węgorzem ryba ta nie ma wiele wspólnego. Niesamowity wygląd i ostre zęby i rozmiary sięgające czasem do dwóch metrów mogą wywoływać u człowieka lęk. Tymczasem wilcze węgorze to ryby o przyjaznym i łagodnym usposobieniu. Ryby z tego gatunku występują na stosunkowo rozległym obszarze północnego Pacyfiku. Wilczy węgorz upodobał sobie skaliste dna szelfu i umiarkowanych głębin. Nie sprowokowane nie stwarzają zagrożenia dla człowieka. Jednak w niektórych przypadkach potrafią zaatakować, a wtedy ich zęby potrafią mocno poranić. Wilczy węgorz jest gatunkiem jadalnym.

Prawda Wilcze węgorze są gatunkiem jadalnym. U niektórych plemion amerykańskich Indian, ich mięso było zarezerwowane dla uzdrowicieli.

DZIOBAK Międzynarodowy zespół badający genom tego zwierzęcia wykazał, że część materiału genetycznego dziobaka jest typowa dla ssaków, a część dla ptaków i gadów. Przedstawiamy naturalny wynik niezwykłej mieszanki genów. Kiedy w XVIII w. do Europy trafiły pierwsze spreparowane skóry dziobaka, wzięto je za mistyfikację. Ogon bobra, szeroki, kaczy dziób, bardzo gęste futro oraz nogi skierowane na boki sugerowały sprytne połączenie kilku różnych zwierząt. Te przedziwne ssaki żyją w norach na brzegach rzek i jezior w południowo-wschodniej Australii i Tasmanii. Korytarz wejściowy do ich siedlisk rozpoczyna się 1 m poniżej poziomu wody. W norze samica buduje gniazdo korzystając z roślinności wodnej. Długość ciała dziobaka wraz z ogonem wynosi do 60 cm. Dorosły osobnik może osiągnąć wagę nawet do 2 kg. Dziobak poluje tylko w wodzie, ale pokarm zjada na lądzie wynosząc go z wody w torbach policzkowych. Nie wędruje w poszukiwaniu pokarmu. Żywi się głównie larwami owadów, krewetkami, ślimakami i małżami. Muszle miażdży krawędziami szczęk. Czy dziobak wytwarza jad?

Tak Dziobak jako jeden z nielicznych ssaków wytwarza jad. Samce na kości piętowej posiadają ostrogę. Leży ona przeważnie płasko wzdłuż kończyny, a podnoszona jest tylko w razie zagrożenia. Jad dziobaka działa podobnie do jadu węży. Jest wystarczająco silny, żeby zabić zwierzę wielkości psa dingo, ale nie zagraża człowiekowi. Niemniej jednak powoduje bardzo silny ból, którego nie uśmierzy nawet morfina. Jad tego ssaka działa bezpośrednio na receptory bólowe, dlatego prowadzone są badania nad wykorzystaniem jego składników jako środka przeciwbólowego.

MINOG Minogi często nazywane są wampirami morskimi. Wszystko dlatego, że te morskie pasożyty wysysają krew z ryb, do których się przyssały. Minogi występują głównie w wodach strefy umiarkowanej półkuli północnej i południowej. W Polsce spotykane są niezwykle rzadko. Minogi posiadają niewielkie oczy i pojedynczy otwór nosowy. Szkielet ciała tworzy struna grzbietowa. Minóg może osiągnąć długość nawet 100 cm (długość zależy od gatunku). Z wyglądu przypomina węgorza i wiele osób myli go z tą rybą. Larwy tych pasożytów żyją około czterech lat. Po przeobrażeniu w postać dojrzałą przystępują do tarła, po czym giną. Minogi mogą odżywiać się w dwojaki sposób. Pierwszym sposobem jest filtracja pokarmu, a drugim pasożytnictwo. Ze sposobem pozyskiwania pokarmu związana jest metoda oddychania. Kiedy minóg filtruje pokarm, nabiera wody przez otwór gębowy. Woda trafia do skrzeli, gdzie pobierany jest tlen. Odtleniona woda przez otwór skrzelowy wydalana jest na zewnątrz. Sposób oddychania zmienia się, gdy minóg jest przyssany do ciała ofiary. Ponieważ woda nie może być wówczas pobierana przez otwór gębowy, skrzela zaczynają działać w obie strony, zarówno pobierając, jak i wydalając wodę. Mięso minogów przez dłuższy czas stanowiło rarytas. Jego smak szczególnie doceniali starożytni Rzymianie. W średniowieczu minogi pojawiały się na stołach bogatszych warstw społeczeństwa. Zajadano się nimi zwłaszcza w okresach postu, ponieważ w smaku przypominały bardziej mięso niż rybę. W Polsce minogi objęte są ochroną:

Prawda W południowo-zachodniej Europie minogi nadal są cenionym przysmakiem. Nadmierne połowy przyczyniły się do spadku ich liczebności. W Wielkiej Brytanii wędkarze powszechnie używają je jako przynętę. W Polsce wszystkie gatunki minogów są objęte ścisłą ochroną.

PIGMEJKA Zwierzę znane jest jako najmniejsza małpa na świecie. Gatunek zagrożony jest wymarciem. Zamieszkują tropikalne lasy deszczowe północno-zachodniej części Ameryki Południowej. Osiąga długość ciała do 16 cm, ogona do 18 cm, ciężar największych osobników dochodzi do 85 g. Małpka charakteryzuje się długą, jedwabistą sierścią koloru brązowoszarego. Grzbiet posiada odcień oliwkowy, brzuch żółtopomarańczowy. Aktywna w dzień, noc spędza w dziuplach, ptasich gniazdach lub w rozwidleniu konarów. Żyje zazwyczaj parami lub w niewielkich grupach złożonych z pary rodziców z młodymi. Doskonale wspina się na drzewa i porusza w gęstych koronach drzew, rzadko wykonuje skoki. Zwierzę jest wszystkożerne, żywi się zarówno owocami, jagodami, nasionami, różnymi częściami roślin, sokiem drzew, jak i owadami i ich larwami, drobnymi bezkręgowcami i kręgowcami żyjącymi na drzewach, np. płazami, małymi gadami, ptakami i ich jajami. Ciąża trwa 133-140 dni, samica rodzi 1-3 młode, które dojrzewają w wieku 13-16 miesięcy. Pigmejka należy do gatunku zagrożonego wyginieciem:

Prawda Pigmejka została zbadana i opisana dopiero w 1823 roku. Jest gatunkiem rzadkim, zagrożonym wyginięciem, chronionym przepisami Konwencji Waszyngtońskiej (CITES), obejmuje ją także ratowniczy European Endangered Species Programme (EEP)

JAPOŃSKI KRAB PACYFICZNY Japoński krab pacyficzny (zwany krabem japońskim lub krabem olbrzymim) jest największym stawonogiem na świecie. Rozpiętość jego odnóży może wynosić nawet 4 metry przy zaledwie 40 centymetrach głowotułowia. Waga w stosunku do rozmiaru jest niewielka. Dojrzały osobnik waży maksymalnie 20 kg. Ten gatunek kraba występuje na dnie Oceanu Spokojnego. Najczęściej spotykany jest u wschodnich wybrzeży Archipelagu Japońskiego. Ze względu to, że żyje w głębinach, badacze niewiele wiedzą na temat jego zwyczajów. Dorosłe osobniki spotykane są nawet na głębokości 800 m. Pomimo groźnego wyglądu, japoński krab pacyficzny ma łagodne usposobienie. Jego szczypce są charakterystycznie wykrzywione i dość prymitywne. Żywi się skorupiakami, szczątkami zwierząt, czasami również glonami. Część badaczy twierdzi, że gatunek ten może żyć nawet 100 lat. Nie jest to jednak informacja pewna. Japoński krab pacyficzny większość życia spędza w wodzie. Na ląd wychodzi tylko wiosną, w okresie lęgowym, by złożyć jaja. Wówczas można spotkać 4-merowego giganta np. na plaży. Młode zaraz po wykluciu wracają do wody. Japoński krab pacyficzny objety jest całkowitą ochroną:

Fałsz Wydawać by się mogło, że japoński krab pacyficzny jest objęty całkowitą ochroną. Nic bardziej mylnego. Rybacy mogą go odławiać przez większą część roku. Jedynie na wiosnę, kiedy krab składa jaja i wykluwają się młode, znajduje się pod ochroną. Mięso kraba jest bardzo cenione i uważane za przysmak w Japonii, zwłaszcza na wyspach Izu oraz w prefekturze Wakayama.

PRZEŹROCZYSTA ŻABA Większość początkujących biologów uczy się zwierzęcej anatomii rozcinając żaby. Szklenicowate są rodziną płazów, które mogłyby posłużyć za pomoc naukową zachowując życie. Ich narządy wewnętrzne są doskonale widoczne, dzięki przezroczystej skórze. W skład rodziny szklenicowatych wchodzą cztery rzędy: Centrolene, Cochranella, Hyalinobatrachium, Nymphargus. Każdy z nich liczy po kilkadziesiąt gatunków. Występują one w Ameryce Środkowej i Południowej. Widzieliście kiedyś taką żabę w rzeczywistości?

JAGUARUNDI (KOTO-WYDRA) Jaguarundi jest jednym z najbardziej niezwykłych przedstawicieli kotowatych. Występujące w Ameryce Południowej i Środkowej zwierze nazywane jest, z powodu budowy swojego ciała, koto-wydrą. Samica po ciąży trwającej 72-75 dni rodzi 1-4 cętkowanych młodych, które towarzyszą jej do wieku ok. 2 lat. Cętki u młodych znikają po kilku tygodniach życia. Ile wynosi długośc ciała jaguarundi?

Do 75 cm Długość ciała jaguarundi sięga do 75 cm, ogona do 60 cm, ciężar ciała to zazwyczaj od czterech do sześciu kilogramów.

KANCZYLE (MYSZO-JELENIE) Choć rozmiarami zbliżony jest do ratlerka, jego bliższym krewnym jest jeleń. W jego rodzinnych stronach kanczyle zwane są także myszo-jeleniami. Te zamieszkujące Azję i Afrykę zwierzęta są najmniejszymi żyjącymi przedstawicielami ssaków kopytnych. Dorosłe kanczyle osiągają od 45 do 80 cm długości. Ich wysokość w kłębie wynosi zazwyczaj między 20 a 40 cm. Ważą od 1,5 do 10 kg. Czym żywią sie kanczyle?

Są roślinożerne Kanczyle żywią się roślinami. Przed drapieżnikami chronią się ucieczką do zbiornika wodnego. Zwierzęta te, choć nie potrafią pływać, mogą wytrzymać pod wodą wiele minut.

MRÓWNIK Mrównik (Orycteropus afer) to jedyny ssak zaliczany do rzędu mrówników (Tubulidentata) zwanego także słupozębnym. Rząd ten zawdzięcza swoją nazwę szczególnemu uzębieniu, na które składa się 20 słupowatych zębów. Nazwa mrówniki związana jest natomiast z ich preferencjami pokarmowymi. Główny składnik diety stanowią mrówki i termity. Zwierzęta te zamieszkują Afrykę, na południe od Sahary. Długość ciała mrówników wynosi do 160 cm. Dorosłe osobniki mogą ważyć nawet 80 kg. Zwierzęta charakteryzują się mocną budową ciała i wydłużoną głową, która przypomina ryj udomowionej świni. Palce kończyn zakończone są mocnymi pazurami, którymi mrównik rozrywa mrowiska i kopce termitów w poszukiwaniu pokarmu. Dlaczego mrówniki zwane są prosiętami ziemnymi?

Mrówniki mieszkają w wykopanych przez siebie norach, stąd też popularnie nazywane są prosiętami ziemnymi. Prowadzą nocny tryb życia, spędzając dzień w jamach. Mózg mrówników ma niewielkie rozmiary, a półkule są słabo pofałdowane. Gatunek ten ma najlepiej rozwinięty węch ze wszystkich ssaków.

JELONKOWIEC BŁOTNY Występuje w Chinach i Korei. To sympatycznie wyglądające stworzenie ma ukryte w szczękach dwa duże górne kły, każdy liczący po ok. 8 cm długości, KTÓRE WYKORZYSTUJE DO:

Do zdobywania terytorium To sympatycznie wyglądające stworzenie ma ukryte w szczękach dwa duże górne kły, każdy liczący po ok. 8 cm długości. Jelonek nie wykorzystuje ich jednak do zdobywania pokarmu, lecz terytorium, używając zębów do walki oraz obrony. Z tego powodu zwany jest też niekiedy jeleniem wampirem.

WOJSIŁKA Co jest naprawdę interesujące w tym owadzie, to funkcja jaką spełnia jego odwłok, wyglądający jak u skorpiona. Jest to tak naprawdę dodatek do narządów rozrodczych samca. Podczas niezwykłego rytuału godowego samiec chwyta ofiarę, następnie przy pomocy feromonów przywołuje samicę i ofiarowuje jej poczęstunek. Jeśli po zjedzeniu samica odleci to znaczy, że odrzuciła samca. Jeśli zostanie oznacz to zgodę na kopulacje. Wysiółki, zwane po angielsku scorpionfly, są ogromną rodziną owadów liczącą ponad 500 gatunków i występują:

... występują na całej kuli ziemskiej.

AMBYSTOMA MEKSYKAŃSKA To zagrożony wyginięciem płaz ogoniasty występujący endemicznie, żyjący w mulistym dnie jeziora. Płaz ten w ciągu całego życia zachowuje formę larwalną, zdolną do rozmnażania. Gdy zbiornik wodny wysycha, aksolotl przeobraża się, tracąc skrzela i płetwę wokół ogona. Posiada zdolność regeneracji utraconych części ciała. Ma masywne ciało, dość dużą głowę, małe kończyny, przednie mają po 4 palce, tylne po pięć. Ma masywny, długi i wysoki ogon. Charakterystyczną cechą aksolotla są skrzela zewnętrzne występujące w trzech parach. Ambystoma meksykańska to gatunek endemiczny CO OZNACZA:

Oznacza to, że można go spotkać tylko w ściśle określonym rejonie świata. W tym przypadku jest to Meksyk, a dokładnie jeziora położone na południe od stolicy tego państwa.

TRZEWIKODZIÓB Trzewikodziób ze swoim wielkim i nieporęcznym dziobem, jest wyjątkowo niezdarnym myśliwym. Podobnie jak czapla stoi nieruchomo w płytkiej wodzie, a kiedy zobaczy zdobycz - przewraca się na nią całym ciałem. Gdy uda mu się coś złapać, najpierw musi wytrząsnąć z dzioba błoto i rośliny, a potem dopiero połyka zdobycz. Jest to jeden z najdroższych ptaków kupowanych do zoo. Można go spotkać w:

Afryka To afrykański ptak. Zamieszkuje brzegi bagien, wód śródlądowych.

Dziękuję Wszystkim Za Poświęcony Czas

Analiza wyników ankiety "Najdziwniejsze Zwierzęta Na Świecie"