Analiza wyników ankiety "Feler"
Płeć
Wiek
"A to feler westchnął seler" - wie Pan/i skąd pochodzą te słowa ?
Na straganie - Jan Brzechwa
Na straganie w dzień targowy Takie słyszy się rozmowy:
„Może pan się o mnie oprze, Pan tak więdnie, panie koprze”.
„Cóż się dziwić, mój szczypiorku, Leżę tutaj już od wtorku!”
Rzecze na to kalarepka: „Spójrz na rzepę - ta jest krzepka!
Groch po brzuszku rzepę klepie: „Jak tam, rzepo? Coraz lepiej?”
„Dzięki, dzięki, panie grochu, Jakoś żyje się po trochu.
Lecz pietruszka - z tą jest gorzej: Blada, chuda, spać nie może”.
„A to feler” - Westchnął seler.
Burak stroni od cebuli, A cebula doń się czuli:
„Mój buraku, mój czerwony, Czybyś nie chciał takiej żony?”
Burak tylko nos zatyka: „Niech no pani prędzej zmyka,
Ja chcę żonę mieć buraczą, Bo przy pani wszyscy płaczą”.
„A to feler” - Westchnął seler.
Naraz słychać głos fasoli: „Gdzie się pani tu gramoli?!”
„Nie bądź dla mnie taka wielka” - Odpowiada jej brukselka.
„Widzieliście, jaka krewka!” - Zaperzyła się marchewka.
„Niech rozsądzi nas kapusta!” „Co, kapusta?! Głowa pusta?!”
A kapusta rzecze smutnie: „Moi drodzy, po co kłótnie,
Po co wasze swary głupie, Wnet i tak zginiemy w zupie!”
„A to feler” - Westchnął seler.
Zna Pan/i genezę słowa "feler" ?
Czy zdarza się Panu/Pani używać tego słowa lub jego odmian ?
Słowo feler pochodzi od języka śląskiego, jest odpowiednikiem niemieckiego "Fehler" (błąd, omyłka), przez znaczną część historii Śląsk był niemiecki - od średniowiecza do 1945 ., nie licząc autonomicznego Górnego Śląska 1920-1945, dlatego niemieckie naleciałości w języku śląskim są normalne